Ο θάνατος της Γεωργίας Βασιλειάδου δεν έγινε ποτέ πρώτη είδηση. Έφυγε στις 12 Φεβρουαρίου 1980, στα 83 της χρόνια από καρδιακή ανεπάρκεια.
Κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. «Παρά την βροχή που έπεφτε», όπως έγραψαν οι εφημερίδες, την αποχαιρέτησαν λίγοι φίλοι και οι αγαπημένοι της συγγενείς λόγω κακοκαιρίας. Ήταν η πρώτη μέρα του χειμώνα που είχε τόσο κρύο. Φυσούσε, η θερμοκρασία ήτανκάτω από το μηδέν, έβρεχε ασταμάτητα και ακόμη και οι ομπρέλες, έσπαγαν από την δύναμη του ανέμου.
Επικήδειο εκφώνησε ο ηθοποιός Κώστας Παπαχρήστος. Κανένα δημοσίευμα δεν ανέφερε ποιοι άλλοι συνάδελφοι της παραβρέθηκαν. Καμία δήλωση, παρά μόνο μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του κόσμου στα κοιμητήρια με τις ομπρέλες στα χέρια, να συνοδεύει το γεμάτο από λουλούδια φέρετρο της ηθοποιού.
«Έκλαψαν την καφετζού» ο τίτλος της εφημερίδας «Ακρόπολις» στις 14 Φεβρουαρίου 1980. «Έφυγε σε ένα δωμάτιο του Ευαγγελισμού, ξεχασμένη τα τελευταία χρόνια από την επικαιρότητα» έλεγε το ρεπορτάζ.
Η κοσμοαγάπητη «Κυρά Καλλιόπη» η «καφετζού», η «κουτσομπόλα», η «προξενήτρα» με τις 14.000 δραχμές της σύνταξής της έφυγε ήσυχα. Η πολιτεία αναγνωρίζοντας τη μεγάλη της προσφορά, την τίμησε με το Δίπλωμα Εξαιρέτων Πράξεων.
Η υγεία της ήταν βεβαρημένη. Υπέφερε για περίπου μια εικοσαετία από βρογχίτιδα. Όταν πια είχε αποχωρήσει από το θέατρο, οι γιατροί της βρήκαν πρόβλημα και στην καρδιά. Λίγο πριν φύγει από τη ζωή το συνολικό πρόβλημα επιβαρύνθηκε από το πάγκρεας.
Οι συνάδελφοι της, την αποκαλούσαν πέτρινη γιατί επένδυε τα χρήματα της χτίζοντας σπίτια. Δεν ήταν σπάταλη. Ήθελε να έχει πάντα σιγουριά. Το ίδιο συμβούλευε και τις νέες κοπέλες που έμπαιναν στο επάγγελμα. Όπως είχε αποκαλύψει η κόρη της ηθοποιού στην κάμερα της εκπομπής: » Ο Φίνος την θεωρούσε σημαντική. Δεν ήθελε με τίποτα να τη χάσει. Εκείνη όμως επέμενε να φύγει.
– Μα τι σου λείπει και θέλεις τόσο πολύ να φύγεις;
– Να, κύριε Φίνο μου…Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι
– Και γι’ αυτό σκας; Θα στο χτίσω εγώ».
mixanitouxronou.gr
