Η αεροπορική τραγωδία που σημειώθηκε το μεσημέρι της 5ης Φεβρουαρίου του 1991 στο όρος Όθρυς, είναι μια από τις μεγαλύτερες που έχουν συμβεί στην Ελλάδα.
Από την απογείωση στην συντριβή
Το στρατιωτικό αεροπλάνο C130 της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, με αριθμό 748, είχε ξεκινήσει στις 5 Φεβρουαρίου 1991 την πορεία του από την 112 ΠΜ Ελευσίνας, έχοντας ως τελικό προορισμό την 115 ΠΜ Χανίων και το Τυμπάκι, με ενδιάμεση στάση την 111 ΠΜ της Αγχιάλου, όπου θα παραλάμβανε νεοσύλλεκτους για τον ίδιο προορισμό.
Οι 63 επιβαίνοντες, εκ των οποίων οι 19 ήταν Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί και οι υπόλοιποι 44 στρατεύσιμοι, δεν αντιμετώπισαν κάποιο θέμα κατά την διάρκεια της απογείωσης.
Παρότι ήταν εν μέσω τοπικής κακοκαιρίας και χαμηλής νέφωσης -και από την στιγμή που δεν αναφέρθηκε κάποιο πρόβλημα -τεχνικό ή μη- μόλις 20′ μετά την απογείωση, κατά την επικοινωνία του πιλότου με τον Πύργο Ελέγχου της 111 ΠΜ, ζητήθηκε και λήφθηκε κανονικά η άδεια προσγείωσης.
Και κάπου εκεί, στις 12:55 το μεσημέρι, σύμφωνα με τα επίσημα έγγραφα που κατατέθηκαν, έγινε η τελευταία επαφή του αεροσκάφους με την 111 ΠΜ και ενώ ήταν μόλις 38 χιλιόμετρα από την Αγχίαλο, ξαφνικά χάθηκε από το ραντάρ.
Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν πως δεν είχε χαθεί απλώς, είχε συντριβεί στο όρος Όθρυς, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν όλοι. Μια πραγματικότητα με την οποία ήρθαν αντιμέτωποι μετά από μέρες κι ας ξεκίνησε αμέσως η διαδικασία εντοπισμού του αεροσκάφους.
Οι έρευνες και ο εντοπισμός
Στην επιχείρηση εντοπισμού του αεροσκάφους συμμετείχαν ελικόπτερα του Ναυτικού και αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, οχτώ F16, δυο πυροσβεστικά CL215, δύο C130 και δύο Boeing CH-47 Chinook, παράλληλα με μεγάλες δυνάμεις καταδρομών και πεζοναυτών.
Συντονισμένες έρευνες ξεκίνησαν, τόσο από ξηράς όσο και από αέρος, οι οποίες χτενίζουν την περιοχή στην οποία το αεροσκάφος άφησε το τελευταίο του στίγμα, εστιάζοντας κυρίως στη νοητή πορεία που θα έπρεπε να είχε ακολουθήσει.
Η τεράστια κινητοποίηση δεν φάνηκε να έχει αποτέλεσμα άμεσα αφού ο εντοπισμός των συντριμμιών του αεροσκάφους έγινε 3 μέρες μετά, όταν πιλότος στρατιωτικού ελικοπτέρου διέκρινε κάτι σε απόσταση 60 χιλιόμετρα μακριά από το σημείο που θα έπρεπε κανονικά να βρεθεί, στην κορυφή Τσατάλι σε υψόμετρο 1.520, και σε λάθος γωνία κατά 63 μοίρες.
Από τους επιβαίνοντες, δεν βρέθηκε επιζών. Η περισυλλογή των θυμάτων από τα συντρίμμια ξεκίνησε αμέσως χωρίς την παρουσία ιατροδικαστών, και η τραγωδία έγινε πρωτοσέλιδο στον Τύπο της εποχής.
Τα σενάρια της τραγικής κατάληξης
Πριν προχωρήσουμε στις 3 εκδοχές και τα σενάρια που τις ακολουθούν, πρέπει να υπογραμμίσουμε πως εκείνη την περίοδο ήταν σε εξέλιξη ο πόλεμος στον Περσικό Κόλπο και λόγω και της εμπλοκής της Ελλάδας στα πολεμικά γεγονότα είχε πολλαπλασιαστεί η φύλαξη στη βάση της Σούδας.
Αυτό όμως που είναι ιδιαιτέρως σημαντικό και σχετικό με την τραγωδία αυτή -και ήταν η αφορμή για να υπάρχουν μέχρι και σήμερα ερωτηματικά- ήταν ότι το συγκεκριμένο C130 ακολουθούσε πλαίσιο διατεταγμένης αποστολής, σχετικής με την εμπλοκή της χώρας στον συγκεκριμένο πόλεμο.
- Η πρώτη εκδοχή υποστήριζε ότι οι αρχές γνώριζαν εξ αρχής που βρίσκονταν τα συντρίμμια, αλλά επιτηδευμένα καθυστέρησαν να φτάσουν στο σημείο προκειμένου να προστατεύσουν κάποιο μυστικό.
Το σενάριο της εκδοχής ενίσχυσαν δηλώσεις μελών των σωστικών συνεργείων που έκαναν λόγο για επιζώντες, οι οποίοι ήταν τραυματισμένοι σοβαρά και προσπάθησαν να διαφύγουν με ό,τι μέσο διέθεταν, μέσα στο κρύο και το χιόνι, ενώ φημολογήθηκε ότι ανώτεροι αξιωματικοί έδωσαν πληροφορίες στους συγγενείς, πως 3 από τους επιβαίνοντες είχαν βρεθεί με ακουμπισμένη την πλάτη τους στον τοίχο μιας μικρής αγροικίας που υπήρχε κοντά στο σημείο της συντριβής.
Το σενάριο δεν επιβεβαιώθηκε, καθώς η Πολεμική Αεροπορία, η οποία τότε ήταν στρατιωτική και πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, διαβεβαίωσε τους συγγενείς των θυμάτων ότι ο θάνατος ήταν ακαριαίος.
- Η δεύτερη εκδοχή αναφέρθηκε σε εχθροπραξία από άλλο αεροσκάφος, το οποίο αποσυντόνισε τα όργανα του C 130 και το οδήγησε σε πτώση.
Το σενάριο της εκδοχής αυτής ενίσχυσαν οι πληροφορίες για το άγνωστης εθνικότητας στρατιωτικό αεροσκάφος, το οποίο εντοπίστηκε να πετά πολύ κοντά στο σημείο και να συμπεριφέρεται περίεργα.
Το σενάριο καταρρίφθηκε από το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας καθώς, όπως ανακοίνωσε η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων της που εξέτασε τα συντρίμμια του αεροσκάφους και τις συνομιλίες του πιλότου Δ. Μπίνα με τον πύργο ελέγχου της 111 ΠΜ, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πτώση του αεροσκάφους οφείλεται σε ανθρώπινο λάθος του ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας, Στέφανου Τίγκα, που είχε βάρδια την επίμαχη ώρα στο αεροδρόμιο της Αγχιάλου.
- Η τρίτη εκδοχή ήταν πως το αεροσκάφος μετέφερε εκρηκτικά τα οποία εξερράγησαν κατά την πτήση και ανάγκασαν τον πιλότο να ξεκινήσει την προσγείωση νωρίτερα και -δεδομένης της χαμηλής νέφωσης και της κακοκαιρίας- δεν τα κατάφερε.
Το σενάριο ενισχύθηκε από τις ενέργειες που έλαβαν χώρα στο σημείο της τραγωδίας, καθώς η περιοχή αποκλείστηκε από στρατιωτικούς ώστε τα ελικόπτερα Chinook που έφτασαν στο σημείο να μπορέσουν να περισυλλέξουν τα συντρίμμια και κάποια κιβώτια με άγνωστο περιεχόμενο.
Επίσης, απαγορεύτηκε αυστηρά στους δημοσιογράφους να πλησιάσουν το σημείο της πρόσκρουσης του αεροσκάφους, γεγονός που ξεσήκωσε μεγάλες αντιδράσεις και ερωτηματικά για τα κίνητρα της απόφασης αυτής.
Ούτε αυτό το σενάριο επιβεβαιώθηκε, αλλά δεν μπόρεσε να διαψευσθεί, αφού δεν ήταν εφικτό να δημοσιοποιηθεί ποιο ήταν το περιεχόμενο των κιβωτίων, μιας και υπάρχει το στρατιωτικό απόρρητο. Δηλώθηκε παρόλα αυτά με κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν κρύβουν κάτι και η τραγωδία δεν αποτελεί μυστήριο.
Το επίσημο πόρισμα για τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την τραγωδία, δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα και το γεγονός ότι δεν επιβεβαιώθηκαν τα σενάρια αλλά και το ότι η διάψευσή τους δεν ήταν τεκμηριωμένη και σαφής, ξεσήκωσε αντιδράσεις από τους συγγενείς των θυμάτων, οι οποίοι αναζητούσαν την αλήθεια και απαιτούσαν δικαίωση.
Οι δίκες του Αέρα
Η δίκη για την απόδοση ευθυνών έγινε στις 4 Νοεμβρίου του 1994 στο Αεροδικείο Αθηνών και είχε μόνο έναν κατηγορούμενο, τον επισμηναγό Στέφανο Τίγκα, ο οποίος χρεώθηκε με “παράβαση στρατιωτικού καθήκοντος εν καιρώ μερικής επιστράτευσης“, “ανθρωποκτονία κατά συρροήν και εξ αμελείας“ και “καταστροφή αεροπλάνου“.
Λίγο πριν μπει στην αίθουσα, ο ίδιος δήλωσε:
ΤΑ C-130 ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΑΣΦΑΛΗ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΧΑΘΟΥΝ Ή ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ. ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Ο ΠΙΛΟΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΙ ΕΝΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΗΔΗ ΣΤΑ 4.000 ΠΟΔΙΑ ΖΗΤΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΘΟΔΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΕΙ. Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ LOW TACAN, ΜΙΑ ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ. ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΥΤΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕ 63 ΜΟΙΡΕΣ ΛΑΘΟΣ ΠΟΡΕΙΑ
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ Ο ΠΙΛΟΤΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΙΚΑΝΟΣ ΑΛΛΑ ΕΙΧΕ ΔΥΟ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙΣ. ΓΝΩΡΙΖΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΠΙΛΟΤΟΣ ΠΑΛΙΑ ΣΤΑ F5, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΩ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΚΛΙΣΗ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΥΣ.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα που κυκλοφόρησαν πριν μερικά χρόνια, στα πρακτικά της δίκης στην σελίδα 45 , ο μάρτυρας κατηγορίας Υποσμηναγός (ΤΥΑ) Παρασκευόπουλος Ανδρέας αναφέρθηκε εκτενώς στη ύπαρξη του αγνώστου αεροσκάφους καταθέτοντας ενόρκως μεταξύ άλλων τα εξής συγκλονιστικά:
ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑ ΣΤΗΝ 111 ΠΜ. ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΣ ΤΗΝ 05.02.1991 ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ GCA ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΘΗΚΑ ΠΕΡΙ ΩΡΑ 13:05 ΟΤΙ Ο ΕΛΕΓΚΤΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ ΕΧΑΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ C 130/748. ΠΕΡΙ ΩΡΑ 13:08 ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ 2 ΙΧΝΗ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΡΧΟΤΑΝ ΑΠΟ ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΗΚΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ C 130/745 ΑΠΟ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ. ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΙΧΝΟΣ ΕΙΧΕ IFF ΣΤΟ MODE 1/70. ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΑΡΧΙΚΑ ΣΤΗΝ R-330 11 ΝΜ ΜΕ ΔΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ 200-220 ΚΟΜΒΟΥΣ.
ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ IFF ΚΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΝ 13:13 ΜΕ ΒΑ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ R-315 13,5 ΝΜ ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΤΗΝ 13:35 ΣΤΗ R-350 11 ΝΜ ΜΕ ΝΟΤΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΧΑΣΑΜΕ ΣΤΗ R-295 R-300 ΠΕΡΙ ΩΡΑ 13:35 ΣΤΑ 39 ΝΜ, ΑΦΟΥ ΒΓΗΚΕ ΕΚΤΟΣ ΕΜΒΕΛΕΙΑΣ.
Ο ΣΤΟΧΟΣ ΑΦΟΡΑ ΙΠΤΑΜΕΝΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ , ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕ ΠΙΣΤΕΥΩ, ΟΤΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΗΤΑΝ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ “ΨΕΥΔΟΣΤΟΧΟΣ”. ΟΙ ΨΕΥΔΟΣΤΟΧΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ, ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΑΚΤΙΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΜΥΔΡΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ. ΗΤΑΝ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ ΔΙΟΤΙ ΕΙΧΕ ΕΝΤΟΝΟ ΙΧΝΟΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΗ ΠΡΟΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΟΧΙ ΑΚΤΙΝΙΚΗ.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΙ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ ΗΤΑΝ ΚΙ ΑΝ ΕΧΕΙ Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΤΗΛΕΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΑ, ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ, ΜΗ ΕΠΑΝΔΡΩΜΕΝΑ (ΧΩΡΙΣ ΠΙΛΟΤΟ) ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ. ΕΝΗΜΕΡΩΣΑ ΤΟ ΡΑΝΤΑΡ ΑΕΡΑΜΥΝΑΣ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ ΓΙΑΤΙ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ΗΤΑΝ ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΟ ΧΙΟΝΙΟΥ. ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΤΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΦΑΝΟΒΙΚΕΙΟ.
ΤΡΕΙΣ ΕΜΠΕΙΡΟΙ ΕΛΕΓΚΤΕΣ ΠΑΝΤΩΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΤΕ ΣΤΟ GCA, ΜΕΤΑΞΥ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ, ΚΑΤΑΛΗΞΑΜΕ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΨΗΦΙΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ MODE 1.
Λίγες εβδομάδες μετά, το Αεροδικείο ανακοίνωσε την απόφασή του, σύμφωνα με την οποία ο -απόστρατος πια- επισμηναγός Στέφανος Τίγκας κρίθηκε ένοχος και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης δύο ετών με τριετή αναστολή.
Οι συγγενείς των θυμάτων δεν πίστεψαν πως ο πραγματικός υπεύθυνος είναι ο Τίγκας καθώς τα ερωτήματα είχαν μείνει αναπάντητα.
ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ ΤΟΤΕ ΕΚΡΥΨΑΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΠΟΤΕ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΤΙ ΜΕΤΕΦΕΡΕ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΕΡΟΠΟΡΟΥΣ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ. ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΕ ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΜΑΣ ΠΗΓΑΝ ΣΤΙΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΑΕΡΟΠΟΡΟΥΣ.
ΣΕ ΔΥΟ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΕΙΧΑΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙ ΔΙΠΛΑ ΔΙΠΛΑ ΤΑ ΦΕΡΕΤΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΦΑΝΕΡΗ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΓΡΗΓΟΡΑ, ΑΦΟΥ ΤΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΑ ΥΠΕΓΡΑΦΑΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΟ ΠΟΔΙ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
ΔΕΚΑΤΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ 63 ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΠΕΒΑΙΝΑΝ ΣΕ ΑΥΤΟ ΔΙΑΜΕΛΙΣΘΗΚΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΣΤΟ C-130 ΕΓΙΝΕ ΕΚΡΗΞΗ ΑΠΟ ΕΚΡΗΚΤΙΚΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΜΕΤΕΦΕΡΕ ΚΑΙ Ο ΠΙΛΟΤΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚΑΝΕ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΓΙΑ ΤΣΑΤΑΛΙ.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΜΕΤΑ ΑΠΕΚΛΕΙΣΑΝ ΒΙΑΣΤΙΚΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ ΣΗΚΩΣΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΑΝ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΜΕΓΑΛΑ ΚΙΒΩΤΙΑ ΜΕ ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΑΤΟΣ, ΑΔΕΡΦΟΣ ΘΥΜΑΤΟΣ
Ακολούθησε δίκη σε δεύτερο βαθμό στις 19 Ιανουαρίου 1996 στο Διαρκές Αναθεωρητικό Αεροδικείο κατά την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του αλλά και των συγγενών των νεκρών για την παροχή συγκεκριμένων πληροφοριών γύρω από την ταυτότητα και τον ρόλο του αγνώστου αεροσκάφους.
Σύσσωμοι οι συγγενείς των θυμάτων κατηγόρησαν το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας για απόκρυψη σημαντικών εγγράφων που στόχο είχε το κουκούλωμα της υπόθεσης.
Το Άκρως Απόρρητο πόρισμα και οι εκθέσεις που δεν δόθηκαν στην δημοσιότητα, μπορεί να αθώωσαν ομόφωνα τον Τίγκα, όμως εκείνος λίγα χρόνια αργότερα, σε ηλικία 52 ετών, έφυγε από τη ζωή λόγω κατάθλιψης. Το αίσθημα ευθύνης που τον βάρυνε τον έφτασε στα έσχατα, κάνοντάς τον το 64o θύμα της τραγικής αυτής ιστορίας.
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΙΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ 63 ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΔΕΝ ΜΑΘΕΥΤΗΚΕ ΠΟΤΕ.
Προς τιμήν τους υπάρχουν μνημεία στον Άγιο Διονύσιο Πειραιά, Πλατεία “63 Θυμάτων C130/748”,
στην κορφή Τσατάλι
και στην 112 Πτέρυγα Μάχης Ελευσίνας
πηγη: docuventa.gr
