Ο θρύλος της ‘Llorona’ (=αυτής που θρηνεί) γεννήθηκε στο Μεξικό, όμως σιγά σιγά εξαπλώθηκε και στη λαογραφία πολλών άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής, η καθεμία από τις οποίες εμπλούτισε την αρχική εκδοχή του με δικές της παραδόσεις. Ποια ήταν όμως η αυθεντική ‘Llorona’ και ποια είναι η ιστορία της;
Υπάρχουν δύο εκδοχές του θρύλου αυτού στο Μεξικό. Η πρώτη, παλαιότερη της δεύτερης και λιγότερο γνωστή, χρονολογείται αρκετά πριν από την εμφάνιση των Ισπανών κατακτητών, όταν ακόμα η πεδιάδα της σημερινής Πόλης του Μεξικού ήταν μια απέραντη λίμνη, η λίμνη Τεξκόκο.
Σύμφωνα με την εκδοχή αυτή, οι ιθαγενείς άκουγαν πολλές νύχτες τη φωνή μιας γυναίκας που θρηνούσε για το θάνατο της ίδιας και του παιδιού της. Το όνομά της ήταν Chocacíhuatl, που στα νάουατλ, την γλώσσα των Αζτέκων, σήμαινε ‘εκείνη που θρηνεί’ (choka=κλαίω και cíhuatl=γυναίκα). Επρόκειτο για το πνεύμα της πρώτης γυναίκας που είχε πεθάνει στον τοκετό, μαζί με το παιδί της, και που οι Αζτέκοι τιμούσαν ως θεά του τοκετού. Οι θρήνοι της συνοδεύονταν από μακάβριους ήχους από κόκαλα που συγκρούονταν – τα δικά της και του νεκρού παιδιού που κρατούσε στην αγκαλιά της. Οι ιθαγενείς τη σέβονταν και ταυτόχρονα την έτρεμαν, θεωρώντας πως η παρουσία της ήταν προμήνυμα συμφορών. Σύμφωνα με τους προϊσπανικούς θρύλους, η γυναίκα εμφανίστηκε και λίγο πριν εισβάλλουν οι Ισπανοί κατακτητές στην πρωτεύουσα Τενοχτιτλάν, να αιωρείται επάνω από τις λίμνες και τα κανάλια, φωνάζοντας «Αχ, παιδιά μου! Πού θα πάτε!; Πού μπορώ να σας κρύψω, για να δραπετεύσετε από ένα τέτοιο λυπηρό πεπρωμένο; Πρόκειται να χαθείτε…»
Αργότερα, τα πρώτα χρόνια μετά την κατάκτηση του Μεξικού, οι κάτοικοι ανέφεραν την εμφάνιση μιας λευκοντυμένης γυναικείας μορφής, που τριγύριζε πάντα τη νύχτα, πάντα θρηνώντας, στην Κεντρική Πλατεία της Πόλης, στο μέρος δηλαδή όπου άλλοτε ήταν χτισμένος ναός αφιερωμένος προς τιμήν της, και στη συνέχεια κατευθυνόταν προς τη λίμνη Τεξκόκο, όπου εξαφανιζόταν σαν ατμός…
Η άλλη εκδοχή τοποθετεί την ιστορία της ‘Llorona’ στα χρόνια της ισπανικής αποικιοκρατίας στο Μεξικό, και αναφέρεται σε μια ιθαγενή –ήμιγάδα, σύμφωνα με άλλους. Η γυναίκα αυτή, που ήταν πραγματικά πανέμορφη, ερωτεύτηκε έναν από τους Ισπανούς ευγενείς και οι δυο τους είχαν έναν ερωτικό δεσμό, κρυφά απ’ όλους. Η γυναίκα απέκτησε μαζί του τρία παιδιά, τα οποία προστάτευε από κάθε κακό και αγαπούσε με όλη της την καρδιά.
Όταν όμως άρχισε να απαιτεί από τον ευγενή να επισημοποιήσουν τη σχέση τους, εκείνος αποφάσισε να την εγκαταλείψει και να παντρευτεί μια Ισπανίδα κυρία της καλής κοινωνίας, μιας και ούτως ή άλλως ποτέ δεν σκόπευε να μείνει για πάντα μαζί της. Της είπε πως δεν ήθελε να ξαναδεί ποτέ ούτε την ίδια, ούτε τα παιδιά τους. Όταν το άκουσε αυτό η γυναίκα, τρελαμένη από πόνο, οργή και θυμό, οδήγησε τα παιδιά της στο ποτάμι και τα έπνιξε. Όταν αργότερα συνειδητοποίησε τι ακριβώς είχε κάνει, και μην αντέχοντας τις τύψεις γι’ αυτήν τη φοβερή πράξη της, αποφάσισε να αυτοκτονήσει κι εκείνη με τον ίδιο τρόπο.
Από τότε, οι κάτοικοι της περιοχής άρχισαν να ακούνε τις νύχτες ένα μακρόσυρτο, σπαρακτικό κλάμα που ερχόταν από την πλευρά του ποταμού. Όσοι έτρεχαν να κοιτάξουν από τα παράθυρά τους, έβλεπαν τη μορφή μιας γυναίκας, ντυμένης στα λευκά, να κυκλοφορεί στους δρόμους, θρηνώντας για τα πεθαμένα παιδιά της. Οι περίεργοι που τολμούσαν να ακολουθήσουν τη μορφή ανέφεραν πως, μετά την περιπλάνησή της, εκείνη κατευθυνόταν προς τη λίμνη Τεξκόκο κι εκεί εξαφανιζόταν, γινόταν καπνός, σαν να την κατάπινε το νερό…
Οι μητέρες στο Μεξικό διηγούνται το θρύλο αυτό στα παιδιά τους, για να τα φοβίζουν και να μην βγαίνουν έξω τις βραδινές ώρες. Γιατί η ‘Llorona’ μισεί τις μητέρες που έχουν κοντά τους τα παιδιά τους, ενώ εκείνη έχει χάσει τα δικά της, και θέλει να τους τα κλέψει και να τα πάρει μαζί της. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως θέλει να αρπάξει τα παιδιά, για να αντικαταστήσει εκείνα που έχασε. Για πολλούς, το να τη δει κάποιο προμηνύει θάνατο, του ίδιου ή ενός αγαπημένου του προσώπου.
Σήμερα, ο θρύλος της ‘Llorona’ έχει ξεπεράσει τα μεξικανικά σύνορα και έχει διαδοθεί όχι μόνο στη Λατινική Αμερική, αλλά και στις ΗΠΑ. Αρκετοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται πως έχουν συναντήσει τη ‘Llorona’ σε διάφορα απόμερα σημεία, κοντά σε ρέματα, λίμνες ή ποτάμια, ντυμένη με το λευκό της φόρεμα και με τα μαύρα της μαλλιά λυτά, καταδικασμένη να ζει ως πνεύμα ανάμεσα στον ουρανό και τη Γη, αιώνια τιμωρημένη για τη φριχτή της πράξη, που τους ζητάει με φωνή σπαραχτική να τη βοηθήσουν να βρει τα παιδιά της. Οι μάρτυρες ισχυρίζονται πως η γυναίκα δεν φαίνεται να θέλει να τους κάνει κακό, αλλά τους προκαλεί απίστευτο τρόμο με την άυλη εμφάνισή της και τις υστερικές, απόκοσμες κραυγές της. Επίσης, δεν είναι λίγοι οι κυνηγοί φαντασμάτων που στήνουν κάθε τόσο καρτέρι σε σημεία που λέγεται πως έχει θεαθεί το πνεύμα της, περιμένοντας τη δική τους ευκαιρία για μια… τετ α τετ συνάντηση μαζί της!
Η Τέχνη επίσης, που γενικότερα λατρεύει τους μύθους και τους θρύλους, δε θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη. Έτσι, η ιστορία της λευκοντυμένης γυναίκας έχει εμπνεύσει ποιητές και ζωγράφους, έχει μεταφερθεί αρκετές φορές στο σινεμά και την τηλεόραση και έχουν γραφτεί για χάρη της πολλά τραγούδια. Η πιο γνωστή εκτέλεση είναι από τη μεγάλη ερμηνεύτρια Chavela Vargas, η βραχνή φωνή της οποίας αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο όλον τον πόνο της ‘Llorona’.
πηγη : thedailyowl.gr
