Με το σύζυγο μου είμαστε 7 χρόνια μαζί,τα 3 παντρεμένοι,έχουμε ένα παιδάκι και περιμένουμε το δεύτερο.
Ειναι αρκετά οξύθυμος σαν χαρακτήρας και αυτό έχει οδηγησει πολλές φορές σε εντάσεις,απειλές,ακόμη και σε άσκηση βίας σε βάρους μου δυο φορές τη μια μάλιστα μπροστά στο παιδί.
Καπως έτσι είχα πάρει και την απόφαση να φύγω και να ζητήσω διαζύγιο. Μειναμε έξι μήνες χωρια ώσπου αποφασίσαμε να κάνουμε μια ακόμη προσπάθεια για το καλό του παιδιού. Υπηρχαν ακόμη κενά στην επικοινωνία μας,έλειπε τις περισσοτερες ωρες από το σπίτι δεν ασχολούνταν σχεδόν ποτέ με εμένα ή τον μικρό.
Το πρόβλημα ξεκινάει με την επιβεβαίωση της δεύτερης εγκυμοσύνης όπου του εξέφρασα τις αμφιβολιες μου,πως φοβάμαι,πως δεν είναι ακόμη η κατάλληλη στιγμή,πως χωρις στήριξη και βοήθεια δυσκολεύομαι και μόνο με το ένα,με αποτέλεσμα να με αρπάξει από το λαιμό και να μου πει ότι εάν το ρίξω θα ζητήσει διαζύγιο και «θα καταλάβω τις συνέπειες».
Βρισκομαι λοιπόν ολομόναχη,απελπισμένη,χωρίς γονείς,χωρίς λεφτά και δουλειά,δικό μου σπίτι ή αυτοκίνητο με έναν σύντροφο επιθετικό,αδιάφορο,απών από τη ζωή τη δίκη μου και του παιδιού.Του είπα να πάμε σε έναν σύμβουλο γάμου ή ψυχίατρο,όπως και έγινε, για μια μόνο φορά, και μου δήλωσε ξεκάθαρα ότι όλα είναι καλά δεν θα κάθεται να «παίζει»με τους γιατρούς. Επιθετικος είναι επισης και με τους υπαλληλους στην επιχείρηση του. Ζουμε σε μια μικρή κοινωνία και όλοι γνωρίζουν τον χαρακτήρα του.
Εχω πάρει απόφαση ότι δεν αντέχω να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο,θα κάνω υπομονη,θα γεννήσω το παιδάκι μου,θα το στείλω και αυτό στον παιδικο και θα βρω μια δουλειά ούτως ώστε να μαζέψω κάποια χρήματα και να μπορέσω κάποτε να φύγω.Φοβαμαι όμως ότι θα μου κρατάει τα χρήματα καθώς πολλές φορές με έχει κατηγορήσει ότι δεν προσφέρω τίποτα.Φοβαμαι επίσης ότι δεν θα αντέξω ως τότε χωρίς κάποιον στο πλευρό μου.Μονο μου στήριγμα είναι ο γιος μου και γι αυτόν αντέχω έως τώρα…
Μαργαρίτα
singleparent
