Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο πολύ έκλαψα βλέποντας αυτό το βίντεο…
Έχοντας ζήσει τρεις καισαρικές και έχοντας τη χαρά να έχω τρία υπέροχα πλάσματα στη ζωή μου, σήμερα ξέρω πολύ καλά πως λίγη σημασία έχει το πώς θα τα φέρεις στον κόσμο. Θέλει ούτως ή άλλως απίστευτη δύναμη και πολλή πολλή δουλειά να είσαι μητέρα… Από τη στιγμή που θα ριζώσει μέσα σου μέχρι τη μέρα που θα το φέρεις στον κόσμο και από εκεί και πέρα για μια ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΖΩΗ…
Δεν είμαι από τις γυναίκες που απόλαυσα τη διαδικασία της καισαρικής. Και τις τρεις φορές ήμουν αγχωμένη, σχεδόν πανικόβλητη… Σκέφτομαι τον εαυτό μου μέσα στο κρύο χειρουργείο και θέλω να μου ψιθυρίσω «Κουράγιο!» Δεν μου άρεσε. Πόσος φόβος και πόση μοναξιά…
Για αυτό και προσπαθησα τις δύο φορές να γεννήσω φυσιολογικά και ως μαμά blogger πάλεψα και θα συνεχίσω να παλεύω για να μειωθούν οι αχρείαστες καισαρικές, αλλά και για να ενημερωθεί κάθε μέλλουσα μητέρα για τη διαδικασία της καισαρικής και το πώς να αναρρώσει γρήγορα από αυτήν. Η καισαρική δεν είναι η εύκολη λύση. Οι μαμάδες που γεννησαν με καισαρική ζορίστηκαν – με διαφορετικό τρόπο ίσως απ’ ότι όσες γέννησαν κολπικά, όμως ναι, ζορίστηκαν και αυτές, άλλες σωματικά, άλλες ψυχολογικά, άλλες και με τους δυο τρόπους.
Ένα τεράστιο φιλί και μια ακόμα πιο τεράστια αγκαλιά σε κάθε γενναία μανούλα εκεί έξω! Οι διαχωρισμοί μαμάδων ανάλογα με το πώς γέννησαν εμένα δεν με αφορούν… Εγώ βλέπω μόνο όσα μας ενώνουν… Αυτά είναι τα σπουδαία!
