Στην ζωή του, άσχημη τροπή του επεφύλαξε η μοίρα. Ένας άνθρωπος γεμάτος ενέργεια, χιούμορ και δίψα για ζωή, αρρώστησε στα 65 και μετά από 7 χρόνια, όταν ήταν 72 ετών, άφησε την τελευταία του πνοή… ταλαιπωρημένος.
Η θλίψη τεράστια. Η είδηση του θανάτου του συγκλόνισε το Πανελλήνιο. Ο θάνατός του έγινε πρώτο θέμα στις εφημερίδες και τις ειδήσεις και η κηδεία του παρουσία πολύ κόσμου, την επόμενη μέρα, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Έχουν περάσει 33 χρόνια από τον θάνατο του, αλλά πάντα θα τον θυμόμαστε με ένα χαμόγελο στα χείλη. Έχει από τις πιο ωραίες ατάκες και τους πιο χαρακτηριστικούς ρόλους στον Ελληνικό κινηματογράφο. Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας από το 1970 αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, και ενώ υπέφερε από διαβήτη, ποτέ δεν πρόσεχε την διατροφή του. Το 1978 αρρώστησε από κρίση με το ζάχαρο που τον ταλαιπωρούσε και παρέλυσε η δεξιά του πλευρά. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε εγκεφαλικό. Η υγεία του σταδιακά βελτιώθηκε, έκανε μία ακόμα ταινία και ενώ όλα έδειχναν ότι πάνε προς το καλύτερο, δυστυχώς το καλοκαίρι του 1983, παθαίνει δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο ήταν πιο βαρύ από το πρώτο και άφησε πια έντονα τα σημάδια του. Δεν μπορούσε να μιλήσει αλλά ούτε να χρησιμοποιήσει το δεξί του χέρι.
Έκτοτε κλείστηκε στον εαυτό του καθηλωμένος πλέον, με ελαφρά μορφή κατάθλιψης και αρνούμενος να δει οποιονδήποτε. Απομονώθηκε στο σπίτι του στην Βάρκιζα με την υγεία του να επιδεινώνεται συνέχεια. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Ασκληπιείο της Βούλας και κατόπιν στο σπίτι του, όπου πέρασε τις τελευταίες του μέρες άφωνος και καταβεβλημένος
Στις 28 Ιουνίου 1985 ο Λάμπρος Κωνστα-ντάρας έφυγε από την ζωή σε ηλικία 72 ετών…
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Μαρτίου 1913 και ήταν από τους πιο δημοφιλής κωμικός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ήταν αδελφός της ηθοποιού Μήτσης Κωνσταντάρα και πατέρας του δημοσιογράφου και πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Δημήτρη Κωνσταντάρα. Γεννήθηκε στην οδό Πλουτάρχου 13 στο Κολωνάκι σε οικογένεια με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, ήταν αθλητής της ΑΕΚ, τερματοφύλακας στην Β΄ ομάδα την περίοδο 1929-30 και αθλητής στίβου σε αγωνίσματα ταχύτητας. Το 1930 κατατάχθηκε μετά από επιμονή της οικογένειάς του και χωρίς την δική του θέληση στην Σχολή Υπαξιωματικών Ναυτικού στην Κέρκυρα, από όπου τελικά δραπέτευσε κολυμπώντας. Γλύτωσε το Στρατοδικείο μετά από ενέργειες της οικογένειάς του. Το 1934 μετέβη στο Παρίσι προκειμένου να σπουδάσει χρυσοχόος, με σκοπό να αναλάβει στην συνέχεια το οικογενειακό χρυσοχοείο στο κέντρο της Αθήνας. Εγκατέλειψε τις σπουδές του κι έκανε διάφορες δουλειές, ώσπου τον ανακάλυψε ο Γάλλος σκηνοθέτης Λουί Ζουβέ να παίζει ως κομπάρσος σε θεατρική παράσταση. Σπούδασε ηθοποιός στο θέατρο «Ατενέ» και το καλοκαίρι του 1938 επέστρεψε στην Ελλάδα, ξεκινώντας πλέον καριέρα ηθοποιού.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιξε στο ελληνικό θέατρο για 40 χρόνια, μετέχοντας σε 191 παραστάσεις. Εμφανίστηκε σε πολλές ελληνικές πόλεις, καθώς επίσης και στην Κύπρο, την Κωνσταντινούπολη και την Αλεξάνδρεια. Η πρώτη του παράσταση στην Ελλάδα ήταν το καλοκαίρι του 1938 και η τελευταία τον χειμώνα του 1978. Για τη θεατρική του παρουσία, χαρακτηρίστηκε ως ένας υπέροχος ηθοποιός ρυθμού (timing), επειδή είχε σπάνια αίσθηση του θεατρικού χρόνου…. και με τέλεια κατοχή των εκφραστικών μέσων. Γνωστός στο ευρύ κοινό όμως έγινε μέσα από τους ρόλους του στον κινηματογράφο, όπου έπαιξε σύνολο σε 78 ταινίες.
Η πιο γνωστή παρτενερ του ήταν η Μάρω Κοντού
Με την Αλίκη στο ναυτικό….
Με τον Διονύση Παπαγιανόπουλο και δεξιά με την Μαίρη Αρώνη.
Στην Χαρτοπαίχτρα με την Σαπφώ Νοταρά και την Ρένα Βλαχοπούλου
Με την Τζένη Καρέζη και τον Ανδρέα Μπάρκουλη.
Από τις πρώτες του εμφανίσεις, στην ταινία Η φωνή της καρδιάς με την Καίτη Πάνου και τον Δημήτρη Χορν.
