«Μανούλα δεν σε έχω δει ακόμα και όμως να ξέρεις σε αγαπώ τόσο πολύ. Ξέρω πως είναι η μυρωδιά σου, πως φαντάζει το άγγιγμα σου. Σ’ αγαπώ μανούλα γι’ αυτό σε παρακαλώ μη με σκοτώνεις. Ξέρω πως και εσύ με αγαπάς και δεν το θέλεις αυτό. Μπορεί να βρέθηκες προ τετελεσμενου γεγονότος, να μην με είχες προγραμματίσει. Όμως μη με τιμωρείς γι’ αυτό. Δεν φταίω εγώ σε κάτι. Μπορεί να νιώθεις ότι θα σου είμαι βάρος. Όμως μη με σκοτώνεις μαμάκα μου πριν προλάβω να δω το φως. Είμαι σίγουρος πως όταν θα με κρατήσεις στην αγκαλιά σου θα είσαι πολύ ευτυχισμένη. Ήδη κάνω τόσα όνειρα για σένα. Όνειρα που θέλω να πραγματοποιηθούν.
Θέλω να γελάσω μαζί σου, να κλάψω, να παίξω. Αν με σκοτώσεις θα πονέσω πολύ. Μόνο καλό έχω να σου δώσω. Στο υπόσχομαι δεν θα σου γίνω βάρος. Θα είμαι ο μεγαλύτερος σύμμαχος σου. Συγχώρεσε με για τις φορές που μπορεί να σε πιέσω όμως δεν θα το κάνω επίτηδες. Είναι επειδή θα είμαι ακόμα μικρούλης και θα σε έχω ανάγκη. Όμως όταν μεγαλώσω δεν θα σε κουράζω στο υπόσχομαι. Μόνο να με αγαπάς χρειάζομαι. Μόνο αυτό. Μην με εγκαταλείπεις μανούλα. Αισθάνομαι την αγωνία σου, την ίδια αγωνία που νιώθω και εγώ. Είμαι κομμάτι σου και είμαστε ένα. Μη με σκοτώσεις μανούλα»
Αν άκουγες το μωρό σου να σου μιλάει μέσα από την κοιλιά σου, θα άλλαζες γνώμη; Αν έβλεπες αυτό το πλασματάκι να σου χαμογελάει πριν αποφασίσεις να το ξεφορτωθείς, θα αισθανόσουν ένοχες για αυτή σου την απόφαση; Καμιά γυναίκα δεν γνωρίζει πώς να είναι μαμά. Και είναι επώδυνο αυτό για κάποια. Πολύ άγχος και πολλές φοβίες. Όλα τα καινούργια τρομάζουν τους ανθρώπους. Και ένα πλάσμα που μεγαλώνει μέσα σου είναι λογικό να σου προκαλεί τρόμο. Σε φοβίζει αυτός ο δεσμός που αναπτύσσεται μεταξύ σας χωρίς καν ακόμα να μπορέσεις να το αγκαλιάσεις.
Είναι ένα πλάσμα με σάρκα και οστά. Ένα πλάσμα που νιώθει ακόμα και αν δεν μπορείς να το δεις. Η καρδιά του χτυπάει και καταλαβαίνει. Ποιος σου δίνει το δικαίωμα να δώσεις τέλος στη ζωή του πριν καν αρχίσει; Και δεν αναφέρομαι σε σένα γυναίκα που μπορεί να βιάστηκες και να σιχάθηκες τον εαυτό σου και το παιδί μαζί. Αναφέρομαι περισσότερο σε εκείνη την γυναίκα που δεν πρόσεχε και φέρθηκε απερίσκεπτα. Ή σε όλα τα κοριτσάκια που βιάζονται να μεγαλώσουν και φέρνουν παιδιά στον κόσμο λες και είναι ένα παιχνίδι να περνάς την ώρα σου.
Αναφέρομαι στις γυναίκες που παράτησαν τα παιδιά τους στα ιδρύματα. Κανέναν δεν κρίνω όμως αν δεν μπορείς να λέγεσαι γονιός, γιατί να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο. Και αν δεν θέλεις να μπεις σε αυτή τη διαδικασία τότε να προσέχεις. Η έκτρωση είναι έγκλημα. Σκοτώνεις ένα σώμα με μια καρδιά, δυο ματάκια που δεν θα προλάβουν να σε κοιτάξουν. Και αυτό θα σε πονάει μια ζωή…
Είναι κρίμα και άδικο ζευγάρια να έχουν τόση αγάπη να δώσουν σε ένα παιδί που να προσπαθούν χρόνια για να το αποκτήσουν και άλλοι να κάνουν παιδιά και να τα εγκαταλείπουν ή να τα σκοτώνουν. Ποιος μπορεί να αντισταθεί σε ένα τόσο ανυπεράσπιστο και αθώο πλασματάκι; Το μόνο που θέλει είναι την αγάπη σου, τη ζεστασιά σου, την προστασία σου. Άλλωστε και εσύ σαν άνθρωπος αυτό δεν θέλεις; Κάποιον να σε αγαπήσει ανιδιοτελώς και να σε κάνει ευτυχισμένη; Αυτό το πλασματάκι που ζει μέσα στα σπλάχνα σου μπορεί να το κάνει. Είναι η δύναμη σου ακόμα και αν δεν το ξέρεις. Μην κάνεις έκτρωση. Μην το σκοτώσεις. Να είσαι δυνατή και θα τα καταφέρεις.
Σκέψου μοναχά ποσό δυνατό είναι εκείνο πριν ακόμα έρθει στον κόσμο που προσπαθεί να μεγαλώσει μέσα στην κοιλιά σου. Νιώθει όλες τις φοβίες και τις σκέψεις σου. Τις ίδιες σκέψεις κάνει και αυτό παρόλο που δεν είναι άνθρωπος ακόμα. Είναι δική σου η ζωή και το κορμί δικό σου, λες, και έχεις το δικαίωμα να το κάνεις ότι θέλεις. Όμως με τα δικαιώματα του παιδιού τι γίνεται; Γιατί μεγαλύτερο δικαίωμα από αυτό της ζωής δεν υπάρχει. Είναι κομμάτι σου. Μην το βλέπεις σαν τιμωρία. Δες στο σαν δώρο. Γιατί μια καινούργια ζωή μόνο σαν δώρο μπορεί να θεωρηθεί.
Σύνταξη κειμένου: ;Έφη Λάιου
Επιμέλεια κειμένου: Κλεοπάτρα Μπράιτ
πηγη: maxmag.gr
